16.1.08

postdata de un testamento antiguo

Lo tendremos en cuenta, no te preocupes. Sabemos cuánto sacrificaste para llegar hasta aquí. Confía en mí cuando te digo que tantos días de polvo y cristales rotos no habrán carecido de sentido. Que las horas invertidas escuchando sin cesar las mismas tristes canciones cuentan en el difícil cómputo del marcador final.

Además... sabemos perfectamente que durante mucho, mucho tiempo, huíste de las ramas y la tierra húmeda, removida durante horas en busca del tesoro que nunca estuvo allí. Recorriste sendas que conducían a ninguna parte, o a lugares donde nunca podrías haber estado, o de los que nunca podrías haber venido puesto que nunca los visitaste. Nos negamos... nada de esto será en balde. Es por esto que creemos necesario hacerlo todo por escrito.

Créeme si te reitero que tantos segundos invertidos serán sumados y recompensados. En el fondo de la halacena guardamos, en un saco, los minutos que robaste a cada hora cuando éstas miraban, despreocupadas, hacia otro lado.

Ah, por cierto... sólo queda concretar una cosa... me es dificil preguntarte sobre ello...

¿Hace falta que rematemos la tumba con una guirnalda de flores marchitas?

1 comentario:

Nina dijo...

compte amb la confusió entre ir y venir... catalanisme al canto!

un petó gran gran gran